piątek, 13 listopada 2015

Zameldować, spisać parametry życiowe, odmaszerować

Na start przykłady kolejnych kwiatków, które znalazłam w Dzikusie w ramach drobiazgowych poprawek.

Złożone zdania, z których lepiej zrobić kilka.
Standardowe powtórzenia być.
Określenie "sylwester tego roku" odnośnie sylwestra zeszłego roku (Hit! Cytuję: "przypomniał sobie sylwestra bieżącego roku")
Zapomniałam zmienić we wszystkich przypadkach zapis słowa żyd. Chodzi o małą literę.
"[…] nazwa żyd/Żyd może być zapisywana dwojako — małą literą, jeśli oznacza wyznawcę religii, a wielką — gdy mowa o członku narodu. Jeśli mamy napisać o jednej osobie — żydzie i Żydzie jednocześnie, czyli o wyznawcy religii, który jednocześnie należy do narodu żydowskiego, to to, czy użyjemy małej czy dużej litery, zależy od kontekstu." Rada Języka Polskiego. 
Tak więc jeżeli wielokrotnie w rozdziale wspominam o tym samym żydzie, powinnam trzymać się jednej formy zapisu.
"Nieco mu to uniemożliwiały" - uniemożliwia się całkiem, mogą mu nieco utrudniać.
Ciemnoszary kolor cytatu, którego wcześniej nie zauważyłam.
"jedno z najgorszych doznań, jakie doświadczył od lat" - JAKICH

Praca nad rozprawą doktorską i artykułem nieubłaganie prowadzi do precyzji językowej. Ciężko mi idzie, ale zyskuję przydatne umiejętności, jeśli chodzi o warsztat techniczny. Wymagam od siebie bardzo dużo. Opiekunka naukowa mówi, że taka odtwórcza robota może zabić kreatywność. Moją ambicją natychmiast stało się udowodnienie, że nic jej się nie stanie.
Byłam ostatnio beta readerem świetnej książki. Mam nadzieję, że znajomemu z NF uda się ją skończyć i wydać. Chłopak radzi sobie zgrabniej z tworzeniem zdań w tekstach na setki tysięcy znaków, niż ja - konstruuje myśli krótko, a rzeczowo. Nie ma tylu przemyśleń bohaterów w fabule, akcja płynie wartko. Za to znacznie częściej powtarza być. Sporo nauczyłam się przy betowaniu jego tekstu i mam nadzieję, że zachęciłam go do sfinalizowania przedsięwzięcia.

Kolejne konkursy, następne teksty, nieustanna praca i nauka. Niemal skończyłam pastwić się nad zasugerowanymi przez opiekunkę poprawkami artykułu. Jeżeli przejdzie i opublikują go w czasopiśmie punktowanym, mam już pomysł na następny tekst. Podeślę go do NF. Twórczość Lema zapewnia olbrzymią ilość tematów, a moja magisterka jest niezłym punktem wyjścia.
Poza tym wymyśliłam sobie kolejne, szalone przedsięwzięcie. W związku z tym muszę napisać status stowarzyszenia... Nie wspominając o doktoracie i próbnym wniosku o dofinansowanie z Ministerstwa Nauki... Nawale prac pisemnych na zaliczenie w ramach IOS na drugiej magisterce... Samej drugiej magisterce... Kilku następnych betach w kolejce... Notkach na blogi, opkach na konkursy, a także wierszach, bo próbuję tworzyć poezję w nowy sposób.

Skrzynka mailowa milczy. Nie liczę na odpowiedzi odnośnie podesłanego Dzikusa, za wcześnie na to. Miałam jednak nadzieję, że wydawnictwa, które pytałam o przyjmowanie propozycji z fantastyki, cokolwiek odpiszą. Nic z tego. W następnej notce podam listę milczków.
Co jakiś czas otwieram Dzikusa, przeglądam, wstawiam poprawkę. Na konkurs Czwartej Strony zostanie wyzbyty wpadek. Nadal czekam na profesjonalną odpowiedź odnośnie umowy konkursowej.
Nie usuwam wątków, nie dodaję - uważam, że konkretne próby redaktorskie wymagają pomocy profesjonalisty. Jeżeli nikt nie zechce wydać Dzikusa, mam zamiar dużo poczytać, o wiele zapytać i spróbować o własnych siłach przeredagować tekst. Wkrótce zacznę ćwiczyć na Panu Snów.
Dziką Książkę wysyłam na konkurs dopiero pod koniec terminu; to jedyna okazja, gdzie nie muszę się spieszyć w ramach Projektu. Eksperyment zakładał, że Dzikus trafi po sześciu miesiącach do wydawnictw, a nie na konkursy ;)

Jestem absolutnie przekonana, że napisałam w tym roku rzeszę tekstów o łącznej objętości około półtora miliona znaków. Do końca roku mogę zbliżyć się do dwóch milionów. Odezwę się pod koniec miesiąca.

3 komentarze:

  1. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  2. Hej!
    Stale obserwuje twój i blog i postępy w pisaniu książki. Ładnie ci idzie i widzę, że potrafisz zorganizować czas na wszystko. Też bym tak chciał, ale ja nie o tym.
    Jak będę miał okazję kupie Pana Snów. A czy jest możliwość przeczytania fragmentu Dzikusa? :)
    Osobiście przestałem pisać książkę i jakiekolwiek teksty na spory czas. Zamiast tego czytałem i powiem, że wyszło mi to na dobre. Teraz teksty wychodzą mi lepsze. Do swojej jeszcze wrócę. Za jakiś czas jak pod szlifuję warsztat.
    Aktualnie czytam świat dysku, wychodzi cała kolekcja, kupi też okazyjnie Gildię Magów Trudi Canavan, którą czytałem kiedyś. A jutro powinien dojść premierowy Weber.

    OdpowiedzUsuń
  3. Bardzo dziękuję za komentarz. Blog dobija dwóch tysięcy wyświetleń, a nikt się nie odzywa ;)
    Wiesz co? To jest świetny pomysł, żeby opublikować fragment Dzikusa. O ile dobrze pamiętam z dywagacji prawnych, opublikowanie reprezentacyjnego fragmentu nie szkodzi żadnym toczącym się procesom. Coś z tym zrobimy :)
    Czytanie i próby odnośnie krótkich form zawsze pomagają. Konkursy na opowiadania szlifują warsztat i ducha. Nie ma co się przesadnie spieszyć, ale odkładanie w nieskończoność pracy też nie jest dobre. Ja zaszalałam z Dzikusem w pół roku trochę przez kłócące się nieustannie środowisko, a trochę po to, by się zmobilizować. Muszę mieć odgórny termin, wyzwanie, trochę szaleństwa i dreszczyk strachu ;) A Projekt Dzikiej Książki mi to wszystko dał. Mam nadzieję, że moje posty na tym blogu są jakkolwiek pomocne dla piszących. Albo chociaż zabawne ;)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń